مدح امام زمان عجل الله تعالی فرجه ( زبانحال)
من کیم قلب وجودم من کیم جان جهـانم من کیم نـور عـیـانم؛ من کیم سـرّ نهـانم من کیم کهف حصینم من کیم مهـد امانم من کیم مولای خلقت در زمین و آسمانم من کیم؛ فـرمانـروای مُلک حَـیّ لا مـکـانـم من کیم؛ فرزند زهـرا مهدی صاحب زمانم من کیم من آسـمانی مصلح خـلـق زمینم من کیم من دست تـقـدیر خدا در آستینم من کیم من وارث پیغمبر و قرآن و دینم من کیم سر تا قـدم مولا امیرالمـؤمنـینم من کیم؛ من آخـریـن تـیـر الهـی در کـمـانم من کیم؛ فرزند زهـرا مهدی صاحب زمـانم من کیم؛ من آفـتاب یازده خورشید نورم من کیم من مصحفم، توراتم، انجیلم، زبورم من کیم؛ من مظهر عـفو خداوند غـفورم من کیم من آن کلیم استم که عالم گشته طورم من یگـانـه مصلح عـالـم امـام انس و جـانم من کیم؛ فرزند زهـرا مهدی صاحب زمـانم ماه شعبان خنده زن بر آفتاب منظر من بوسه گاه جـدّه اام زهـرا جـبین مـادر من سیزده معصوم را روح و روان در پیکر من جان به قرآن میدهد لعل لب جان پرور من نقش جاء الحقّ به بازویم شهادت بر زبـانم من کیم؛ فرزند زهـرا مهدی صاحب زمـانم پیشتر از آنکه کامم تر شود از شیر مادر داشتم بر آسمان معراج چون جدّم پیمبر بر لبم گردید جاری آیۀ قرآن چو حـیدر بر همه مستضعفین دادم نوید فتح را سر با گـل لبخـنـد، بابا بـوسه می زد بر دهـانـم من کیم؛ فرزند زهـرا مهدی صاحب زمـانم من به چـشم شیـعـیـانم جلوۀ الله و نـورم من میان دوستانم، گر چه پندارند دورم ملک هستی بحر موّاجی بود از شوق و شورم دوستان آماده؛ نزدیک است ایّام ظهورم می رسد دیگر به پـایـان؛ انتظار شـیـعـیـانـم من کیم؛ فرزند زهـرا مهدی صاحب زمـانم گرچه چون یوسف به چاه غیبت کبری اسیرم هر کجا باشم به کلّ عـالم خلقـت امیرم غـیبـتم را هست سرّی نزد دادار قـدیرم تا در اقطاع زمین با دوستانم انس گیرم گه به سهله گه به کوفه گه به قم گه جمکرانم من کیم؛ فرزند زهـرا مهدی صاحب زمـانم من همان خون خدا هستم که در جوش و خروشم بانگ هل من ناصر جدّم بود دائم به گوشم پرچم سرخ حسین ابن علی باشد به دوشم پُرشود از عدل این عالم به عزم سخت کوشم چون پیمبر گـلّـۀ صحرای هـستی را شبانم من کیم؛ فرزند زهـرا مهدی صاحب زمـانم جامـۀ خـتـم رسُـل پوشیـده بر قـدّ رسایم ذوالفقار مرتضی در پنجۀ مشکل گشایم چارده خورشید پیدا در جـمـال دلـربـایم میرسد از کعبه بر گوش همه عالم صدایم جمع می گردند در یک لحظه گردم دوستانم من کیم؛ فرزند زهـرا مهدی صاحب زمـانم میرسد روزی که با عدلم اروپا را بگیرم وز پی احـیای قـرآن کلّ دنیا را بگیرم پنجۀ قـهـر افکنم حـلـقـوم اعدا را بگیرم داد حیدر، داد محسن، داد زهرا را بگیرم داد ثـارالـلّـهـیـان را از یـزیـدی هـا سـتـانـم من کیم؛ فرزند زهـرا مهدی صاحب زمـانم منـتـظـر باشید مهـدیّـون به امیّـد وصالم میرسد روزی که گیرم پرده از ماه جمالم من امـیـد مصطفی؛ من آرزوی قـلب آلم من شما را آبرویم، عـزّتم، قدرم، جلالم من به میثم شهد وصل خویشتن را می چشانم من کیم؛ فرزند زهـرا مهدی صاحب زمـانم |